Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Η Γυναίκα μέσα από την ποίηση..





Παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες σήμερα και οι Φιλολογικές Περιπλανήσεις τιμούν την γυναίκα μέσα από την λογοτεχνία. Η γυναίκα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους ποιητές και τις ποιήτριες. Στα ποιήματα τους βλέπουμε τον ρόλο της γυναίκας ανά τους αιώνες. Πολυδιάστατος και πολυσήμαντος ο ρόλος της:γυναίκα σύζυγος, εργαζόμενη, ερωμένη, πιστή, επαναστάτρια, νέα και πάνω απ΄όλα ευλογημένη γιατί της δόθηκε το σπουδαιότερο χάρισμα να είναι μητέρα.  Η Γυναίκα άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στις σελίδες της λογοτεχνίας και αποτέλεσε σύμβολο για όλους τους ποιητές και τις ποιήτριες ανά τον κόσμο.                                                                                      Ας δούμε λοιπόν την γυναίκα μέσα από την ποιητική ματιά:    


Κική Δημουλά  
«Σημείο αναγνωρίσεως» 
 (Άγαλμα γυναίκας με δεμένα τα χέρια)  

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,                                           εγώ σε πρσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πώς έχεις ελαφρά ανακαθήσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο πού είδες,
πώς παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο
κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις
την αγωνία του αιχμάλωτου.
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:
αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς
ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει
στην πορεία των μαρμάρων,
αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες
για ελευθερίες και ισότητες,
όπως οι δούλοι,
οι νεκροί
και το αίσθημά μας,
εσύ θα πορευόσουνα
μες στην κοσμογονία των μαρμάρων
με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε
στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου
ευγονία αγαλμάτων,
καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου, πού έχεις
όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.

Σε λέω γυναίκα
γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.  

Η ποιήτρια αντιλαμβάνεται την γυναίκα ως σύμβολο της καταπίεσης και του περιορισμένου ρόλο που της έχει ανατεθεί.
Κωστής Παλαμάς                                                                                                                 “Γυναίκα”

Γυναίκα,αν θες αντρίκεια να δουλέψεις                           για τον ξεσκλαβωμό σου, δε σε φτάνει                            να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις                             το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι                                   στο νέο βωμό. Μέσα σου πρώτα κάψε                               το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει,                 Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη. Και σκάψε,                       και του παλιού καιρού τα παραμύθια,                                κι ας ειν’ όμορφα, μια για πάντα θάψε.                              Α! τα μεστά καμαρωτά σου στήθια                                 βραχνάς τα πνίγει, πνίχ’ τον, πολεμίστρα                         για την Αγάπη και για την Αλήθεια.                           Πάντα μαζί σου κ’ η Ομορφιά η μεθύστρα.




Νίκος Καββαδίας                                                                                                                    “Γυναίκα”
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο
διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

  

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου